Ve işte o anlar!!! Çaresiz tabuta giren ilahlar, ilahcıklar... Niceleri geldi ve geçti. Yaşarken her hükmü koyup boyun eğdiren nice firavunlar, nemrutlar, hamanlar, geldi ve geçti, geride kalan bir avuç toprak. Topraktan gelen toprağa döner, bu hayat hep bu dönüşümle devam eder. Tabutları nekadar süslü özenli olsa da toprağa giren her şey yok olmaya mahkumdur, toprağa girmemek ise ne mümkün... İşte kanunlarıyla, yasaklarıyla, gururlarıyla, zulümleriyle, yıllarca sürdükleri hükümleriyle, son bulan insancıklar, kendilerinden ölümü savamayıp, kadere boyun bükenler... İşte meydan! bizim Rabbimiz halen yaşıyor, diri asla yok olmadı ve yok olmayacak... Tabutlar da ise şenlik devam ediyor...(ama ne şenlik?!)
yakut'tan, YÜCE YARADAN'A saygıyla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder