Çocukluğum hep onları merak etmekle geçmişti. Şimdi bakıyorumda, benim hayatımında onlardan hiçbir farkı yok. Dışımdan insanlara neşe kaynağı olsamda, içim kanağlıyor.Birtürlü aşamadığım bir hastalık yüzünden çok sıkıntı çekiyorum, bunun için her telden çalıyorum. Çoğu zaman keşke biraz daha geç olsaydı ve bende gençliğimin baharını sönük, dertli yaşamasaydım. siz hiç bilirmisiniz, yaşıtlarınız neşeyle dünyaya bağlanmış, istedikleri, tasarladıkları hayatları yaşarken, siz sadece biçilmiş bir ömrü dolduruyorsunuz ve ne ızdıraplarla... Heran tekrarlama riskiyle...gençsiniz yapacağınız çok şey var ve bunada kabiliyetiniz var ama malesef hayata yorgun gözlerle bakıyorsunuz, sizi incitebilecek her şeyden uzak olmak zorundasınız, her şeye sadece uzaktan bir yabancı gibi bakıyorsunuz. Bunlar söylemekle anlaşılamayacak kadar zor . İşte hayat hep mutluluk oyunu. Ve bir palyaço elbisesi giydiğim, giymek zorunda kaldığım bir ömür...
YAKUT
bence öyle düşünme en azından sen mutluluk oyunuda oynayabiliyosun ben ne yapayım peki 1 çocukla ortada kalmak ömrünün baharında asla geri dönüşü olmayan bir yolda olmak işin kötüsü ben mutluluk oyunuda oynayamıyorum sadece neden niçinlerle ve hiç cvplanamayacak sorularla dolu bir beyinle ömrümü geçirmeye çalışıyorum rabbim hepimizin yardımcısı olsun AMİN
YanıtlaSil